Azalpenak erabateko logika du: kontua da, Karibeko eguzkipean abordatze krudelak egitean, askotan borroka sotoetako iluntasunean jarraitzen zela, argitasun diferentzia izugarria izanik. Beraz, begiak ahalik eta lasterren moldatu behar ziren. Bestela, akabo.
Ez dakit zergatik, baina istorio honek erdarazko atsotitz hau burura ekarri zidan: “itsuen herrian, begibakarra errege”. Kontzeptu guztiz desberdinak dira, noski. Kaskarkeria orokorraren pixka bat gorago egoteak lasaikeriara eraman ahal zaitu. Egokitzapenak, haatik, etengabeko hobekuntzara.
Oso mundu aldakor batean bizi gara. Arazoek abordatzen gaituzte egunero. Egoera berriak, arazo berriak. Gauzak horrela, begibakarra izatea ez dago txarto. Pirata izatekotan, hobeto. Baina ameslariak dira mundua aldatzen dutenak, etorkizuna irudimenaren begiekin ikusten dutenak. Hau inbidia!