Hazkuntza-aldia funtsezkoa da hegazti-populazioentzat, haien kontserbazioari dagokionez; izan ere, horren araberakoa da espezieak iraunaraztea. Txori batzuek gurago dute adarren artean habiak egin, eta beste batzuek zuloguneak eta habia-kaxak aprobetxatzen dituzte. Espezie batzuek nahiago dute ingurune naturala, eta beste batzuk, ordea, egokitu egin dira gure hiri eta eraikinetan habiak egitera. Hori litzateke arestian aipatutako txorien kasua. Horrela, artatxoriek, sorbeltzek eta arabazozoek etxeko fatxadan edo teilen artean zuloak bilatzen dituzte, buztangorri ilunek eta erreka-txoriek habia bat sortzen dute habe baten gainean edo erlaitz batean, eta enarek buztinezko habia egiten dute gure teilatu eta teilatuen azpian. Bestalde, zozo, txantxangorri, biligarro eta karnabek gurago dituzte gure lorategietako zuhaixkak eta zuhaitzak.
Ugalketa-garaian habiak kentzeak zigorrak dakartza
Hegazti horiek garrantzitsuak dira ekosistema orekatzeko, intsektuez elikatzen baitira eta haien populazioa kontrolatzen laguntzen baitute. Habiak babestean, hegazti horiek beren funtzio ekologikoa betetzen jarrai dezaketela ziurtatzen da. Litekeena da auzokide berri horiek gu harritzea eta, hasiera batean, gogaikarriak izatea, baina kontuan izan behar da epe laburra dela, hilabete bat edo bi gehienez ere.
Horregatik guztiagatik, ez da inoiz habia bat kendu, bota edo estali behar, debekatuta baitago hegaztiak gogaitzea eta aztoratzea, haien habitata suntsitzea edo aldatzea, batez ere ugalketa-garaian. Debeku horren barruan sartzen da fatxadak eta teilatuak aldatzea, baita inausteak ere, hazten ari diren hegaztiak badaude. Kasu horretan, txitak atera arte itxarotea komeni da.
Habiak ugalketa-garaian kentzea Natura Ondareari eta Biodibertsitateari buruzko Legean jasotako arau-haustea da.