Franco bizi zela jaiotakoa naiz ni. Euskal Herria, euskara, presoak, ikastolak, euskal kultura, egunkariak, gurasoak horrelako borroketan ikusiz hazi ginen, natural-natural. Eskuzabaltasuna, elkartasuna, maitasuna, errespetua izena jarri diegu helduaroan etxean arnasten ziren balio haiei.
Bibrazio eta emozioek bultzatu naute bizitzan di-da batean ekintzara. Bihotzari jarraitu diot buruari bainoago sarri. Buruhauste bat baino gehiago ekarri dit horrela jokatzeak, baina altxatu eta aurrera egin dut, zer erremedio, nire erabakien gazi-gozoei, on-txarrei eta besterik gabekoei aurre eginez, “erortzean berriro jaikiz”. Ikasiko al dut inoiz!
Horrela heldu nintzen espetxeen mundura, horrela euskalgintzara, horrela sindikalismora, horrela emakumeen aldeko borrokara, zurrumurruen kontrako jardunera eta immigrazioaren alorrera, besteak beste. Larregi pentsatu gabe, eskubide zapalkuntzak, botere harremanak, bidegabekeriak nabarmen geratzen diren alorretara eroaten nau bizitzak behin eta berriz.
Horietan guztietan pozik sentitzen naiz, aberats, horietan guztietan, ziurrena diru goserik gabeko jende zoragarria, alaia, ekina, apala, emankorra aurkituko dudala jakitun. Asko garelako beste mundu bat egon eta egin dezakegula sinesten dugunok, eta norberak, detaile txikienetik egunero erakuts dezakeelako zer bizimodu, zer mundu nahi duen.
Ez naiz EAEko legebiltzarrerako kanpaina oso gertutik jarraitzen ari. Beharrik ere ez. Garbi dut zer, nor bozkatuko dudan oraingoan ere, Euskal Herria Bildu, jakina. Nire borroka eremu guztiak biltzen dituzte, bestelako gizarte baterako urratsak proposatzen dituzte, teorian eta praktikan. Lurra, herria, bizitza, pertsonak sentitzen ditut hor, harrokeriarik gabe aurrera egiteko. Parte hartzea sustatzen da, berrikuntza politikaren ikuspegian. Atsegin handiz hartu ditut zerrendak, indartsu sentitu naiz horrelako pertsonen bidelagun izan naitekeelako, nire txikitik, nire herritik, nire irritik. Egin herri, egin irri!