Fenomeno bitxiak, harrigarriak dira izozmendiak. Bi aurpegidun izotzezko mendi horiek ez dira batere finkoak. Etengabeko mugimenduan daude lurburuetako itsaso jelatuetan barrena, itsas nabigaziorako oso arriskutsuak izan dira beti, eta hala dira oraindik. Bitxiak direla aipatu dut, ongi dakizuenez izozmendi baten bolumenaren %90 ur-azal azpian ezkutaturik dagoelako, gizakiaren subkontzientea bezala. Izozmendi baten guztizko bolumenaren zortziren bat baino gutxiago dugu ikusgai. Harritzekoa, ezta?
Berdin gertatzen da betidanik gure inguruan eta azkenaldian hedabideetan bolo-bolo dabilen kontu askorekin; ustelkeriak eta izozmendiek, uste baino antz handiagoa dute. Zerrenda amaigabe bat idatzi ahalko genuke egon diren zabor-kasu guztiekin. Hedabideek ontzi batetik ikus daitekeen izozmendia deskribatzen dute soilik, hau da, nahas-mahas dagoen kaka guztitik agerian dagoen zatitxo txiki bat baino ez. Baino non ezkutatzen dute ur-azal azpian omen dagoen izozmendiaren bigarren bisaia?
Lotsagarria da egoera, eta aldaketa klimatikoak ere ez du laguntzen. Guk, nabigatzaileok, tentuz ibili beharko dugu izozmendiz betetako itsasoan. Titanic ez bezala, ikusgai dauden izozmendien tontorrak eta haien urazpiko oinarriak saihestu beharko ditugu tripulazio osoa ez hondoratzeko. Zorionez itsasoa zabala da, eta eskerrak, izozmendirik zein ustel-mendirik gabe nabigatzeko ubideak dauzkagula. Eskerrak.