Urrun geratzen zaigu paper higienikoarekiko obsesioa, eta maskararen mespretxua Bai, pandemia honen ostean ere izango da maskara gure artean. Barregarri iruditzen zitzaigun lehen Asia aldean pertsona gaixotuengan ikusten genuenean. Bada, ez egin barre, komunitate kontzientzia deitzen zaio horri. Mundu guztiarengandik ikas daiteke.
Are gehiago, lastima ekialdetik gehiago ikasi ez izana. Beste kuku batek joko zigukeen, eta topatzen garenean ez ginatekeen irrigarri geratuko. Ez naiz ari ospitaleak modu meteorikoan eraikitzeaz, edota jagoletza teknologiko harrigarri bezain beldurgarriaz, edota gure artean ezinezko izango liratekeen bestelako segurtasun neurriak ipintzeaz. Ez dut ezinezkoez hitz egiten.
Eta okerrena: ez genukeen ekialdera begira denbora gehiegi eman beharko, ohitura hori gure artean aspaldi dago eta. Guztiok ezagutzen ditugu kirola bihurtu diren judoa, karatea edo taekwondoa bezalako borrokak, baita praktikatu barik ere. Baina inori ez zaio bururatu kultura horietan errespetua eta adiskidetzea adierazteko modua inportatzea: aurrez aurre jarri, begietara beha eta burua pittin bat makurtu. Guk, mendebaldekoak garenez gero, irribarretxo bat gehi genezakeen, eta agur txit polita izango genukeen, ukitu eta hurbildu beharrik gabe ere. Nork demontre asmatu du, ordea, ukondoen arteko agur ziztrin hori, hezurren arteko ukitu hotz hori? Ergelagorik?