Baina bada Petronorren beste proiektu bat (pandemia-osteko berreskurapenari esleitutako Europako funtsen bidez finantzatu nahi dutena enpresak eta Eusko Jaurlaritzak), ziurgabetasun handia eragiten duena. Hau da, Energia berriztagarriez sortutako hidrogeno berdea erabiliz erregai sintetikoak ekoizteko munduko plantarik handienetako baten eraikuntza, hain zuzen ere. Planta hori Bilboko Portuko 46.700 metro koadroko lursailean (San Mameseko jokalekua baino sei bider eta erdi handiagoa), Sollana lurmuturrean, kokatuko da.
Ikuspegi zientifikotik, prozesua galera energetikoa da, eta energiaren erabilgarritasuna murrizten den egoeran ematen da. Hau da, 100 energia unitatetik 30 eta 35 artean galtzen dira hidrogenoa lortzeko uraren elektrolisiaren bidez. Eta hidrogeno horretatik erregai sintetikoa ekoizteko prozesuetan galtzen dena gehitu behar zaio horri.
Gainera, hidrogeno horren ekoizpenak ura erabiltzen du lehengai gisa. Ur geza bada, beste ondasun eskas bat, baina prezio baxuan saldua, eta hidrogeno tona bat ekoizteko bederatzi metro kubiko inguru ur behar direla onartuta; zenbat ur geza beharko du "munduko instalazio handienetako bat" bezala proiektatuta dagoenak? Ez al genuke demokratikoki planifikatu behar zertan interesatzen zaigun ur geza erabiltzea?
Ur gazia balitz ere, badirudi arazoa konpondu baino gehiago zaildu egiten dela. Elektrolisian gatza ere deskonposatzen da, kloro gaseosoa eta soda kaustikoa sortuta. Kasu honetan, kloro gaseoso hori atmosferara isuriko litzateke? Izan ere, nagusi diren haizeek itsasadarraren ertzetan barreiatuko lukete, populazio trinkoa duen eta kutsadurak jada nahiko zigortu duen ingurunean. Eta soda kaustikoa? Abran isuriko balitz; zer eragin izango luke alkalinizazio horrek?
Era berean, iragarri digutenez, instalazioak karbonoa kentzeko prozesuan lagunduko luke. Dirudienez, beren findegian harrapatutako karbono dioxidoa erabiliko dute erregai sintetikoa sortzeko. Eta horri karbonoa kentzea esaten diote, nahiz eta, egia esan, emisio geroratua besterik ez izan. Komunitate zientifikoa berotegi-efektuko gasen emisioak murrizteko premiazko beharraz ohartarazten ari den bitartean, prozesu horrek emisioak kanporatzen ditu soilik, erregai sintetiko berri horiek findegitik kanpo erretzen baititu. Zer ekarpen egiten dio isurpen murrizketa hain beharrezko horri? Egia esan, ezer ere ez. Are gehiago, handitu egin ditzake, tartean dauden prozesu guztien eraginkortasun ezagatik. Baina Petronorri “bere” isurketak murriztu dituela esateko aukera ematen dio.
Benetan ez al dago proiektu hoberik pandemia-osteko berreskurapenari esleitutako Europako diru publikoa inbertitzeko? Baietz uste dugu, eta proiektu horiek trantsizio sozialki justua, ekologikoki iraunkorra eta demokratikoki planifikatua egitera eraman behar gaituztela.