Baina errealitatea anitza da, eta kolektiboen barruan talde gehiago daude. Adibidez, bocciaren kasuan, mugikortasun mugatua duten pertsonek jokatzen dute, eta kirola (testuingurua) kirolarien (pertsonen) mugitzeko modu eta joko-aukerei egokitzen zaie, berdintasunean oinarrituriko bidezko lehiaketa izanik.
Praktikan, lehiatu ahal izateak norbera konfrontazio egoeran eta zalantzan jartzea suposatzen du, jolasteko aukera zirraragarria ematen du, ondorio positibo zein negatibo guztiekin, erabakiak hartzeko aukerarekin. Joko jolasak gizartearen ispilu badira, eta horren helburua kirolaren bitartez inklusioa sustatzea bada, kolektibo honetako partaideak ez diren pertsonen txanda da! Mundu berri bat ezagut dezagun, normalak desberdinak diren lekuan gero eta sentikorragoak bilakatzeko. Agian, opilari buelta ematea batzuetan zaila da, baina alde bakarretik bakarrik ez litzateke hain goxoa geratuko.