Egunotan prestatzen ari da hasieran aipatutako Fronte Popularreren bertsio berria, hain zuzen ere eta ironikoki, Popularrak boterean hain sendo instalatu den eskuina, argibiderik behar duenarentzat- Estatuko gobernutik kanporatzeko. Inkesta baikorrenetan ere, Mariano Raxoi-ren garaipena aurreikusten da Martxoak 7ko hauteskundeetan. Testuinguruak norbanako guztiak bultzatzen ditu leku eta iritzi hartzera Espainia bizi duen arrisku larriaren aurrean.
Aznarren azken hitzak deskribapen bikainak dira, espainiar nazionalistentzat behintzat, gertatzen ari denaren inguruan. Presidentzia uztera doan gizonaren esanetan, badago Espainia iraintzea zeregin bakartzat duten pertsonak, egunero jaikitzen omen direnak, soilik Estatu banaezinaren kontra egiteko. Salaketa horren xederik nagusitzat kataluniarrak eta euskaldunak daude noski, lehenengoek zeresan handia dutelarik CIU Generalitat-etik desagertu denetik.
Euskal Herrian indar abertzale, Ezker Batua erdibidean beti bezala, guztien arteko ituna eskatzen ari da zenbait aldeetatik, Estatuko bozetan elkarrekin aritzeko. Bilatzen dena azken finean, PSOEk gehiengo osorik gabe alegiazko gobernu batean parte garrantzitsua hartzea, euskaldunen asmoei erantzuteko gero, ordainean. Otegik Bergaran plazaratu berri duen eskaintza ez du onartu EAJk, oraingoz.
Nafarroan aldiz, indar abertzale batzuen arteko koalizioa eratu da, UPN edo PSN alderdiei lurralde honi dagozkion eserlekuetariko bat lapurtzeko. Baina Madrilen ere, eskuinaren kontra batasuna eskatzen duten proposamenak daude. Gaspar Llamazares-ek berak eskatu du Senaturako indar guztien batura. Egitasmo hori forma hartuz gero, Senatuak kasurik okerrenean PPk berriro gidatuko zuen Parlamentua geldiarazteko balio izango zuen. Zaila da ordea, halakorik gauzatzea, herritarrek aritmetika politikorako gogo gutxi izaten baitute. Edonola, galdera bakarra dago; egongo al da, 69 urte beranduago, eskuinari irabazteko Fronte Popular berririk?