Irailean etorriko dira ostera ere aurpegi berriak, beti gazteak, programazioak hasieratik ematea, ordutegi desberdina, antolamendu berria, irakaslearen berrikuntza pertsonala, kurtso berriari freskotasunez ekitea
bizitzaren hasiera zelan edo halan, hilabete-edo irauten duen udaberri moduko bat. Berritze aldia.
Ez da txantxa, beraz, gure lanbideko jendearen adina ikasturteka kontatzea, urteka barik. Horixe baita gure urte naturala: ikasturte akademikoa. Eta irakasle izan aurretik, karrera ikasten jarduten genuenean ere, ez ote zen gauza bera? Iraila: irakasle berriak, gai berriak, bizimodu desberdina; ekaina: zurrunbiloa; uztaila: txarto egindakoak konpontzeko edo damutzeko garaia; abuztua: hile zuria, etena, amaiera. Eta lehenago ere, gazteago ginenean, institutuan, eskolan
beti irudi eta zentzazio bera.
Ez da, ez, irudipen hutsa gure bizitza ikasturtetan kontatzea, beti-beti horrela bizi izan dugu-eta. Eta erretiroa hartzen dugunean, zelan biziko dugu urtea? Faltan botako ote dugu irailetik ekainera bitarteko 'in crescendo' hura? Agian lanari uzten diogunetik betiko itzaltzen garen arteko urte luze bakarra biziko dugun irudipena izango dugu? Azken ikasturtea izango da, luzeena, ekainik gabea