Nik neuk irakaslearen ikupuntua ezin saihets dezaket horretarako ordaintzen didate, badaaakit eta, hortaz, simil bat datorkit gogora. Osakidetzaren mediku-kontsultara doan gaixo bat da, zigarro puru handiak egunero erreskadan erretzen ibiltzen dena. Sartu da kontsultara eta honela diotso medikuari: Kendu egidazu bularreko estutasun hau, doktore, arnasestu hau osatu behingoan! Medikuak tabakoaren aipamen hutsa egitean, gaixoak bizi-bizi: Et, et, utzi nire puruak bakean, sendatzea zeure lana da, horretararako ordaintzen dizute, ez ba?
Zerbitzu publikoez ari garelarik (Osakidetza, Hezkuntza Publikoa
), kontsumitzaileak bere burua ordaintzaile, zelanbait zerbitzu horren jabe sentitzen du: Irakasle hori nire soldataren kenduretatik pagatzen nabil, esijitu egin dezaket. Ez du aipatzen, berriz, aurrean duen langile publikoa hura bezain ordaintzaile denik eta gainera denon dirua ondo gestionatzea duela lanbide eta erantzukizun. Alegia, langile hori ere dela mediku, dela irakasle, kosteatzen dabilela bataren tabakoak sortzen dituen gastuak eta bestearen seme gaizki heziak ikastetxean sortzen dituen kalteak eta gastuak: orientazio lan extrak, beste ikasleei sortutako kalteak
eta irakasle batzuen lan bereziak edota depresio sakonak