Sarritan ikusi dugu politika mailan ematen den diskurtso bikoitza, eta ildo horretatik burutu ohi da aipatu ditudan politikari abertzale horien jokabidea (bakarrak ez diren arren), eta txarrena dena, badirudi herritarrok jokabide horretara ohitu egin garela. Oraingoan, alde batetik elkarrizketa hasi eta indarkeriak behin betiko bukatu behar duela esaten duten bitartean, beste aldetik poliziak egurra ematen duenean aurretik topatzen duten guztia suntsituz eta jendea jipoituz, ekimena txalotzeaz gain komunikabideetan euren poza helarazten dute lau haizetara, ezelako lotsa barik.
Aurretik esan dezadan, ikuspegi etiko batetik hiltzeak gizakiari ez diola onurarik ekartzen. Indarkeriak gizakiari sufrimendu handia ekartzen dio, eta inork desio ez dugun irteerarik gabeko bide batera eraman gaitzake, bai Euskal Herrian bai mundu zabalean. Alabaina zapalkuntza, tortura eta inposaketaren bideak zilegi ote dira?. Euskal gizartearen aurkako indarkeriak ETAk erabiltzen duen indarkeriarekin amai ote dezake?. Zilegi ote da “garbizalekeria” etikoa aldarrikatzen duten horiek, poliziak (Euskal Herriaren indar armatu okupatzaileek) egindako sarekadak ezelako lotsa barik txalotzea eta indar zapaltzaile horiei bidea zabalik uztea?.Azken 25 urteotan, jende horrek askotan esan digu alde batetik etorri ala bestetik etorri indarkeria salatu egin behar dela. Berba politak benetan, baina halako adierazpenak entzunda hitza jaten dutela ikusten dugu Behin eta berriz alde bateko indarkeria baino ez dute salatzen; ez dira gai indarkeria bere osotasunean baloratzeko.
Indarkeriaren arazoak berez sustrai sakonak ditu, eta politikariek komunikabideetan egiten dituzten adierapenak baino sakonagoa den analisia merezi du. Hala ere azalean geratuta, eurengandik sarri entzuten dugu ETAren indarkeria salatzen ez dugunok indar armatuari zilegitasuna ematen diogula, eta bada ETAkoak bezain bihozgabeak garela esaten edo pentsatzen duenik. Kasu honetan, politikari horiek indar armatu baten, indar polizialen ekintzak ez salatzeaz gain, euren poza eta atxikimendua ere azaldu dute, eta niri indarkeriaz gizartearen aurrean publikoki pozten den pertsonak (“demokrazia labela” eraman ala ez) ez dit errespetu handirik merezi.
Urriaren 3an ETAren kontrako operazio bat burutu zen estatu frantsesean; bertan hainbat atxilotu egon ziren, eta ez ziren falta izan miaketak, tratu txarrak eta indarkeria poliziaren aldetik. Horren aurrean , gure arteko politiko gehienek euren poza azaldu zuten: Behin ETAren buruari kolpea emanez gero atentatuak saihestu egingo direla, demokraziaren eta bakearen aldeko aurrerapausu bat eman dela... Horrela hitz egin zuten behintzat PP eta PSOEko politikoek (benetan ikusgarriak Iturgaitzek euskaraz egindako adierazpenak, “alua” gora “alua” behera, ahula esan guran zebilela). Ez dut uste euren pozak larregi harritu behar gaituenik,; euren ohiko jokabidea izan da indar polizialen indarkeriaz poztea. Baina zer esan euren burua abertzaletzat duten politikari batzuen pozaz?
Irakurle agurgarria:
HIRUKA gure eskualdeko euskara hutsezko hedabide bakarra da; egunero 10 udalerriren berri ematen dugu, eta hilabetero doan duzu aldizkaria kalean, tokiko komertzioetan zein erakunde publikoen egoitzetan. Eta orain doan bidaliko dizugu etxera nahi izanez gero! Proiektua bizirik jarraitzeko, ezinbestekoa dugu zu bezalako irakurleen babesa eta ekarpen ekonomikoa.
Egin zaitez HIRUKAlagun eta gozatu euskaraz!
Izan zaitez HIRUKAlagun