Vallecaseko kantaria aspaldi egin zen ezagun musikaren munduan. 90eko hamarkadaren lehenengo urteetan, zuzeneko musika eskaintzen zuten taberna eta kafe-etxeen zirkuitu berria (Libertad 8, Galileo, Nuevos Juglares) sortu zen Madrilen. Handik gutxira, kantautore gazteen talde bat sortu zen, 20ko hamarkadan sortutako haiek gogorarazten zituena, eta "une hartako egoera politikoaren aurka altxatu zituzten ahotsak". "Jakina denez, garai hartako Espainia ez zen bi hamarkada lehenagokoa, baina gazte talde honek eta luze barik beraien inguruan elkartzen hasi ziren ikusle ugarik uste zuten artean adi egon behar zela inguruan gertatzen zenaren aurrean", diote Ismael Serrano eta garaiko kantautoreak gogoko dituztenek.
Urte oparoak
1996. urtearen hasieran, mugimenduak fenomeno izateari utzi zion, eta lokal hauetako plaza-kopurua erabat gainditzen zuen errealitate bihurtu zen. Urte horretantxe, Ismael Serranok garai hartan multinazionala zen Polygram disko-etxearekin (gaur egun Universal da) sinatu zuen, eta bere lehenengo diskoa, “Atrapados en Azul” (1997), kaleratu zuen. “Papá cuéntame otra vez”, “Vértigo” edo “Amo tanto la vida” abestiak "benetako ereserki" bihurtu ziren Atlantikoaren alde honetako eta beste aldeko gazteentzat, adituen hitzetan. Ondoren etorri ziren "La memoria de los peces" (1998), "Los paraisos desiertos" (2000), "La tradicion de Wendy" (2002) eta "Principio de incertidumbre" (2003) lanak.