Lasai, ez nator manifestazioetako garrasiak testu bihurtzera. Aitzitik, kointzidentzia baino gehiago den zerbait kezka sortu dit: preso daramatzaten gazte eta ez hain gazte gehienak euren herriko mugimenduaren bultzatzaile handienak izaten dira kasu gehienetan.
Askoren begitara "herri-suntsitzaileak" badira ere, herrigileak dira oso. Oraindik orain gogoan dut urriaren 17an prentsan agertzen ziren izenen aurpegiak Algortako San Inazio jaien alde lanean ikusi izana; gazte mugimenduak antolatutako jai gehienetako kolaboratzaile lehen, orain pankarta eta karteletako irudi.
Azken batean, presoek gauza ugari galduko dute, baina euren ingurukoek mila gauza galtzen dituzten moduan, euren inguruak berak ere zerbait galtzen du. Hutsunea uhin efektuan zabaltzen da: zenbat eta hurbilago egon, orduan eta indartsuagoa izango da eragina. Orduan, familiek sentitzen duten hutsunea herriaren bizigarri diren mugimenduek, taldeek eta abarrek sentituko dute. Eta ahultzen joango dira.
Bitxiak dira, benetan, sistemaren paradoxak: urriaren 14ko gazteak kartzelara sartu dituzte eta kartzelaren helburu nagusia pertsonak modu egokian gizarteratzea da. Baina, gazteok inor baino gizarteratuago baldin badaude jadanik?
Xabi Payak gaur "Gaur8" gehigarrian argitaratutako artikulua