1958ko abuztuaren 24an zazpi bertsolari eta 13 hanka egon ziren oholtza gainean (hanken txistea ez da nirea, Gabriel Arestirena baizik: Juan Ormaetxea "Taket" larrauritarrak hanka bat egurrezkoa zuen). Bizkaiko Bertsolari Txapelketa egun eskualdeka antolatzen da. Antolaketa horren arabera, zazpi bertsolari horietatik bost Ipar Uribekoak (bat Txorierrikoa, bat Uribe Butroekoa eta hiru Uribe Kosta ingurukoak) ziren. Horrek ez du esan nahi Bizkaian ez zenik beste bertsolaririk izango, baina bi gauza pentsa daitezke: batetik, finaleko bertsolari horiek orduko "elitea" izango ziren, Bizkaiko bertsolari ezagunak, Alfontso Irigoienek deituak; bestetik, jakina da garai hartan Bizkaiko bertsolari askok ez zuela zortzikoaren hoskidetasuna lau oinetan mantentzen, binaka errimatzen baitzuten, eta bertsolari horiei ez omen zieten utzi txapelketan parte hartzen. Dena den, txapelketak beti egin izan dira lehiara aurkeztu diren bertsolariekin, horiekin besterik ez. Eta Ipar Uribetik aurkeztutako horietariko bat getxotarra zen: Asensio Bidaurrazaga.
Gure anaiak aztertu duenez, Bidaurrazaga zarzuelen eta tangoen zalea omen zen. Zaletasuna bertsotara eramaten omen zuen, baina omenak kentzeko grabagailurik ez omen zen izan sasoi haietan. Datuek, ostera, ez dute omenik, ezpada omenaldirik zorretan. Zergatik ez zidan umetan inork kontatu bertsolaritza Getxon gauza normala izan zela? Edo are okerragoa dena, zergatik utzi zidaten pentsatzen Getxon bertsolaritza ez zela normala?
Duela 10 bat urte, Getxoko aldizkari batek izenburu hau jarri zion Algortako Bertsolari Eskolari egindako erreportaje bati: "Basamortuko loreak". Garai hartan, bertsotan jardutean Urkiolan palmondoak landatzen aritzearen sentsazioa izaten nuen askotan, Algortako urkia beisbolak izan behar balu bezala. Ni jaurtitzailea izan nintzen, "pitcher"-a; uste nuen inork ez zuela Getxon ez bertsorik ez pilotarik bota inoiz... eta, hara, DiMaggiok ez zuen partidarik jokatu Getxon ez zelako bertsolaria izan.
Xabi Payak gaurko "Berria" egunkarian argitaratutako artikulua.