[©
Juan Luis Mugertza Unanue - Berria.info] Gure eskola oso koloretsua da. Beno, eskola baino ikasle askoren larrua, bazter askotatik etorritako askok topatu baitute aterpe han. Gure eskolak beti du atea zabalik; ez dio inolako trabarik jartzen etorri berriari, ikasturtea hasita badago ere. Lehengoan ikasle berri bat etorri zen. Idazkaritzan ikusi nuen bere gurasoekin edo, matrikula egiten. Ez zitzaidan burutik pasatu nire ikasle izan zitekeenik, baina, hurrengo egunean, nire ikasgelan ikusi nuen, idatz mahaiari begira. "Profe, es nueva", esan zidaten nire ikasle elebidunek. "No habla; es muda". Eta neskatxoa bezala gelditu nintzen, zer esan, zer egin ez nekiela. Egunek aurrera egin dute, eta orain badakit, behintzat, ikasleek esanda, Filipinetakoa dela. Hala ere, ez dakit zein den bere hizkuntza, Filipinetan 170 hizkuntza inguru mintzatzen baitira. Hizkuntza horietatik guztietatik 2 bakarrik dira ofizialak: tagalo eta ingelesa. Aspaldian, gaztelania nahiko hedatua zegoen uhartean, espainiar inperioaren zati baitzen. Hala ere, biztanleriaren %10ek hitz egiten zuen, batez ere, espainiar kolono eta filipinar landuek. Egun, gaztelania ia desagertua dago, ingelesaren mesedetan. Argazkia: cc-by-nc-sa
Hodei Torres.