Intsumisioak kolpe hilgarria eman zion bokazio militarrari. Horren froga da ejerzito espainiarraren profesionalizatze-prozesuak zailtasun handiak izan zituela errekrutatze garaian, beste herrialde batzuen aldean. Erantzun antimilitaristak eragin zuen Estatuak aurreikusitako tropetarako kideen kopurua zorrotz gutxitu behar izatea. Intsumisioa agenda politikoan sartu zen, ejerzitoarekiko aldentze soziala handitu zen, eta albo-ondorio gisa legezko kontzientzia-eragozpen eskaerak izugarri igo ziren, sistema bete arte eta ordezko prestazioa ezinezko bilakatuz. Hala ere, intsumisoek ez zuten garaipen gisa hartu zerbitzu militarraren bukaera: oraindik ere bide luzea dago ejerzitoa erauzteko, armagintza-industria suntsitzeko, gastu militarra desagertzeko eta antimilitarismoak baditu beste hainbat egiteko, justiziaren hobe beharrez. .
Intsumisioaren legatua adierazgarria da: erakutsi digu desobedientzia zibila praktikan jar daitekeela eta biolentzia ezaren bitartez modu eraginkorrean borrokatu daitekeela. Gizarte mugimendu askorentzako erreferentea izan da, eta gaur egun mugimendu horiek ere planteatzen eta praktikatzen dute ezbiolentzia. Bestalde, eskarmentuak erakutsi digu maila kolektiboko estrategiak eta antolaketak ejerzitoa bezain indartsu diren instituzioak kinka larrian jar ditzakeela.
Esperientzia desobedientearen oroimenak desafioz betetako bideari aurre egiteko laguntzen digu. Gaur egungo munduak gure erantzuna eta gure borroka eskatzen ditu: boteretsuak gero eta botere gehiago dute, eta ejerzitoak erabiltzen dituzte haien interes ekonomikoak dauden lekuetan haien baldintzak inposatzeko. Lorpen sozialak desegiten dira aurrekontu militarrak neurri gabe handitzen diren bitartean; urrun lehertzen diren bonbak hemen ekoizten dira oraindik, alegia, gerra hemen bertan hasten da. Insumisioak erakutsi dizkigu gehiegikerien aurrean borroka egiteko tresnak: desobedientzia, biolentzia eza eta sen ona, irudimen askorekin eta antolaketa kolektiboarekin. Eta eraginkorrak direla gogorarazten digu.
Kontzientzia Eragozpen Mugimendua (KEM)
Bihar, otsailaren 20arekin, 25 urte beteko dira nahitaezko soldaduzkaren aurrean planto egin zuten lehen intsumisoak aurkeztu zirenetik. Milaka izan ziren haien bidea jarraitu zutenak, bai plazara, bai auzitegietara baita espetxeetara ere. Ez auzitegi zibil ezta militarrik ere, ez gaitasungabetzeek, ezta espetxeak ere ezin izan zuten intsumisioa geldiarazi. Haien desobedientziaren ondorioak onartzerakoan, insumisoek bere aldarrikapenetarako esanahiaz jositako bozgorailu bat piztu zuten. KEMek jauzi kualitatiboa egin zuen bere estrategian: kontzientzia-eragozpena egiteko garaian norbanakoaren eskubideak gainditu eta ekintza kolektibo bat antolatzea izan zen estrategia berria, egitura militarrak ezeztatzeko. 1989. urtetik hona, hogei mila intsumiso baino gehiago egon dira, bai nahitaezko soldaduzkan, bai ordezko prestazioan; azken hori, Estatuaren ahalegin bat besterik ez zen izan antimilitaristek planteatzen zuten desobedientzia birbideratzeko. Lau mila lagun baino gehiago epaitu zituzten eta ia bi mila espetxeratu zituzten. 2002ko maiatzean, zuela bost hilabete nahitaezko soldadutza desagertu ondoren, atera ziren kartzelatik azken insumisoak, inposatzen ari zitzaien isilpeko indultuari uko eginez. Argazkian, Bilbon militarren egoitzan eginiko protesta / © KEM.
Irakurle agurgarria:
HIRUKA gure eskualdeko euskara hutsezko hedabide bakarra da; egunero 10 udalerriren berri ematen dugu, eta hilabetero doan duzu aldizkaria kalean, tokiko komertzioetan zein erakunde publikoen egoitzetan. Eta orain doan bidaliko dizugu etxera nahi izanez gero! Proiektua bizirik jarraitzeko, ezinbestekoa dugu zu bezalako irakurleen babesa eta ekarpen ekonomikoa.
Egin zaitez HIRUKAlagun eta gozatu euskaraz!
Izan zaitez HIRUKAlagun