Hasieran eraikuntzan aritu bazen ere, krisiak norabidea aldatzera behartu zuen. "Momentu horretan pentsatu behar izan genuen zertatik bizi eta zer egiten genekien", azaldu du. Erabaki horrek bidea ezarri zion: bazekiena eta gustuko zuena lanbide bihurtzea. Proiektua emazteagaz batera sortu zuen, berak bigarren planoan jarraitzea nahiago duen arren. "Bera da honen motorra", dio Egurenek. Biek, elkarlanean, nekazaritza ekologikoa, artisau-eztia eta bestelako ekoizpenak uztartzen dituen egitasmoa eraiki dute, hazkunde handirik bilatu gabe: "Biok ahal duguna egin, eta kito".
Lanbideari buruz, ordea, Egurenek ez du erromantizismorik saldu gura. Gogorra da, eta ez dagoela formula magikorik dio; hots, lurra ezagutu, klima ulertu eta porrotak onartu behar dira. Horregatik, etengabeko ikaskuntza izan da bere ibilbidearen ardatza. Azkenaldian, gainera, klima-aldaketak gogor jo du euren egunerokoa. Haizeak berotegiak eraman ditu, beroak uztak kaltetu, eta uraren kudeaketa erronka nagusietako bat bihurtu da: "Ura da gakoa, barazkientzat, erleentzat eta guretzat".
Sasoiko barazkiez gain, eztia da euren ezaugarri nagusietako bat. Loraldiaren arabera erlauntzak lekuz aldatzen dituzte, eta horri esker kalitate handiko mono-barietateak eskaintzen dituzte. Testuinguru horretan, tokiko produktuaren aldeko aldarria egin du, "tokiko nekazaritza desagertzen bada, jakintza ere galduko" dela ohartaraziz.
Zuzeneko salmentaren bidez, bezeroekiko harreman estua zaintzen dute, eta hor ikusten du etorkizunerako giltza. Geroa "oso gaizki" ikusten duen arren, Egurenek argi du zergatik jarraitzen duen: "Hasieran ametsa zena, gaur egun nire errealitatea da. Lan gogorra da, baina igual zait". Lurra eta lanbidearekiko maitasuna bidelagun, tokiko ekoizpenari eusten dioten horietakoa da Aitor Eguren.