Punkean jaio, rapean bizi eta, oraingoan, reggaetoian murgildu. Zer dela eta?
Bizitza honetan denetarik probatu behar dela uste duen horietakoa naiz; musikaren maitalea naiz, bere adierazpen guztietan. Rap ilunetik nator, eta zerbait animatuagoa egin nahi nuen. Jendea dantzan jartzeko irrikan nago.
Urteak musikaren munduan, proiektu ezberdinekin...
Oso gaztetatik musikarik gabeko rap letrak sortzetik, gitarrarekin lehen urratsetara eta kuadrillako punk-taldea sortzera pasa nintzen (Libertad Kondizional). Musikalki haziz, talde berria (Astintzen) sortzea erabaki genuen, 2zio-rekin bateragarri egin nuena, nire lehengusu Odei Barrosorekin sortutako rap-taldea. Aldi berean, Kuenta Atras rock-taldean ere parte hartu nuen. Geroago, Ukan etorri zen, punk-rock-ska eta bestelako estiloak nahasten zituena. Faltan botatzen nuen gauza bakarra zen reggaetoia, eta hemen gaude.
Euskal Herritik kanpo arrakasta izaten ari zarela entzun dut. Hala da?
Hori dirudi; Latinoamerikatik mezu ugari jaso ditut. Nire abestietan gaztelania eta euskara tartekatzen ditut, eta badirudi gaztelaniazko abestiek onarpen ona izaten ari dutela bertan.
Pandemiako egoerari buruz abesten entzun zaitugu azken bideoklipean. Zerk eraman zaitu horretara?
Proiektua pandemia garaian sortu zen. WhatsAppeko taldean nire abestiak biltzen hasi nintzen, eta letretan nola sentitzen nintzen transmititzeko aprobetxatu nuen. Bakarrik bizi naiz, eta pandemia une zaila izan da. Sentitzen nuen guztia aireratu eta helarazteko modu bat zen. Orain arte letra pandemikoetan zentratu naiz, baina Txekoslobako borrokalariena iritsiko da.
Zer asmo duzu epe laburrera proiektu honekin? Urrezko lepokoekin ikusten duzu zure burua hemendik gutxira?
Ez dut asmo zehatzik, konposaketekin, grabazioekin eta bideoklipekin gozatzea baino. Eta, aldi berean, aprobetxatu une zailotan zuzeneko ikuskizun on bat prestatzeko. Eta, urrezko lepokoak, ez dakit; zuzenekoetan sorpresak egongo dira seguru!