Ohorezko Mailan lehenengo entrenatzailea izatera heldu zara.
Iaz futbolean jokatzeari utzi nion, epe luze batean helduak entrenatzeko helburuagaz. Aldi berean, hemen koordinatzaile moduan nenbilen; hau nire hirugarren urtea da. Bestalde, Nando [Alonso entrenatzailea] etorri zen, klubak egindako apustu garrantzitsua izan zen; elkarren lagunak gara, beste kontu batzuetan beragaz egin eta egiten dut behar, eta berak proposatu zidan bigarren entrenatzailea izatea. Osasun arazoak direla-eta, entrenatzaile izateari utzi behar izan dio Nandok. Niretzat oso egoera tristea da; alde batetik, ezin dudalako gozatu epe luzean neure buruari ipinitako helburua betetzeak eman behar izango lidakeen zoriontasunaz. Baina kontuak datozen moduan datoz. Ni pozik nago; bai klubak eta bai Nandok nigan konfiantza izan dutela ikusten dudalako, Nandok bere alboan hartzean eta, ondoren, bera ordezkatzeko ni proposatzean, eta "lasai, ondo egingo duzu" esan izateagatik.
Gura duzuenerako berarengana jotzeko ere esan dizue Nandok, ezta?
Jakina! Nik beragaz berba egiten jarraitzen dut, egunero ez, baina, askotan: "hau horrela planteatuko dut edo beste modu horretan? Horri zer deritzozu? Zer iruditzen zaizu taldea...", eta beste kontu asko! Gura ez dela ere, bertan dago laguntzen.
Zelan dago taldea orain?
Egoera tristea izan da denontzat. Ostera, taldea ondo ikusten dut, gogotsu; ez dugu arreta galdu eta ilusioz gainezka gaude denok, ni neu lehenengoa, eta azkenengo muturtzat jo daitekeen atezainen entrenatzaile den Dani ere bai.
Zein helburu ipini diozu zure buruari?
Aurrekoan, Lekeitio egokitu zitzaigun aurkari, eta irabaztera joan ginen, Lekeitio bakarrik buruan. Hori da nire helburua: partidak banan-banan irabaztea. Eta denek ilusio handia mantentzea eta jokalariek aldaketarik ez nabaritzea da nire lana, Nandogaz egongo balira legez segitzea gura dut.
